ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ

ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Ας φανταστούμε ένα παιδάκι 9 μηνών που βρίσκεται στη φάση της οδοντοφυΐας-βγάζει δηλαδή δόντια. Αρχίζει να γίνεται ιδιότροπο, νευρικό, πειράζει συνέχεια τα ούλα του, θέλει να βάζει κάτι στο στόμα να το μασά. Τη νύχτα και κλαίει, είναι νευρικό, ανήσυχο, δεν ξέρει τι θέλει και εκνευρίζει και τους γονείς, γιατί δεν καταλαβαίνουν τι θέλει και πώς μπορούν να το ησυχάσουν. Ο μόνος τρόπος για να ηρεμήσει είναι να το πάρει αγκαλιά η μητέρα, να το κουνά πάνω κάτω και να περπατά μέσα στο δωμάτιο. Αν κάποιος άλλος πάει να το κρατήσει ή να το χαϊδέψει διαμαρτύρεται και νευριάζει-δεν θέλει να το αγγίζουν. Αυτή η εικόνα που φέρνει σε απελπισία τους γονείς δεν έχει ουσιαστική δυνατότητα θεραπείας από τη συμβατική ιατρική. Μπορεί να δοθούν παυσίπονα που ανακουφίζουν προσωρινά. Στην ομοιοπαθητική ιατρική αυτή η εικόνα που μόλις περιγράψαμε θεραπεύεται, πολλές φορές θεαματικά, με το ομοιοπαθητικό φάρμακο Chamomila που γίνεται από το γνωστό μας χαμομήλι. Μετά τη λήψη του φαρμάκου συνήθως οι γονείς θα αναφέρουν ότι το παιδί κοιμήθηκε μετά από μερικά λεπτά και ξύπνησε ήσυχο και χωρίς προβλήματα.

Ας φανταστούμε μια άλλη περίπτωση ενός κοριτσιού 10 χρονών που έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση. Αρχικά δεν το λέει σε κανέναν, βιώνει την εμπειρία της σαν εξευτελισμό, υποφέρει ψυχικά και αρχίζει να αναπτύσσει μεταξύ άλλων φοβίες κυρίως νυχτερινές. Στη διάρκεια της ημέρας θέλει να είναι συνέχεια στο χώρο που βρίσκεται και η μητέρα και δεν μπορεί να μείνει μόνη της ακόμα και την ημέρα. Παράλληλα αναπτύσσει σωματικά ενοχλήματα με πεπτικές διαταραχές και μια έντονη τάση για γλυκά. Αυτή η παθολογία, που ΔΕΝ μπορεί να αντιμετωπιστεί από τη συμβατική ιατρική, μπορεί να θεραπευθεί θαυμάσια με το ομοιοπαθητικό φάρμακο Lycopodium, που θα επαναφέρει την ισορροπία σε αυτό το κοριτσάκι, θα καθαρίσει τους φόβους και θα βοηθήσει το παιδί να δει καθαρά το πρόβλημα και να το ξεπεράσει, ώστε να μην επηρεάσει (η σεξουαλική παρενόχληση) ολόκληρη τη ζωή της.

Σκόπιμα αναφέρθηκα σε δύο παραδείγματα παιδικής ασθένειας όπου ουσιαστικά η συμβατική ιατρική έχει ελάχιστα ή τίποτε να προσφέρει (πέρα από την απαραίτητη ψυχολογική υποστήριξη από ψυχολόγο στη δεύτερη περίπτωση), σε αντίθεση με την ίαση που μπορεί να δώσει το ομοιοπαθητικό φάρμακο. Χρησιμοποίησα τη λέξη ίαση και όχι θεραπεία. Τις περισσότερες φορές σήμερα χρησιμοποιούμε τη λέξη θεραπεία με την έννοια του χειρισμού της ασθένειας (treatment). Στην ομοιοπαθητική ιατρική μιλούμε για θεραπεία με την έννοια της ίασης, δηλαδή της επαναφοράς του οργανισμού σε σωματική και ψυχοδιανοητική ισορροπία και ευεξία.

Οι δυνατότητες της ομοιοπαθητικής θεραπευτικής να προσφέρει αυτή την ίαση στα παιδιά είναι πολύ μεγάλες. Ουσιαστικά η ομοιοπαθητική μπορεί να παρέμβει θεραπευτικά στα παιδιά από τη στιγμή της γέννησης τους μέχρι να ενηλικιωθούν και να τα βοηθήσει σε κάθε διαταραχή της υγείας τους είτε σε σωματικό είτε σε ψυχικό και νοητικό επίπεδο. Μπορεί να θεραπεύσει τους κολικούς των βρεφών αλλά και τις ερωτικές απογοητεύσεις της εφηβικής ηλικίας. Μπορεί να θεραπεύσει και ένα έκζεμα της βρεφικής ηλικίας αλλά και τον οργισμένο έφηβο που κάποια στιγμή ξεσπά και ρίχνει κάτω ο,τι βρει μπροστά του, μη αντέχοντας άλλο την καταπίεση και τον εξευτελισμό από έναν αυταρχικό πατέρα.

Οι περισσότεροι γονείς αρχίζουν να παίρνουν τα παιδιά τους σε ομοιοπαθητικούς γιατρούς συνήθως απελπισμένοι από τα συχνά τους κρυολογήματα και τα πολλά φάρμακα που αναγκάζονται να τους δίνουν. Από την εμπειρία που έχουμε σαν ομοιοπαθητικοί γιατροί διαπιστώνουμε ότι τα προβλήματα αρχίζουν μετά τους πρώτους εμβολιασμούς. Από εκεί αρχίζει η δυσαρμονία στον οργανισμό και εμφανίζονται τα πρώτα κρυολογήματα, συνήθως ήπια φαινόμενα με καταρροές στο ανώτερο αναπνευστικό. Αν αυτά τα ήπια φαινόμενα των πρώτων κρυολογημάτων καταπιεστούν με χημικά φάρμακα, τότε η διαταραχή στον οργανισμό πάει σιγά-σιγά βαθύτερα και αρχίζουν καταρροές και φλεγμονές στο κατώτερο αναπνευστικό με βήχα και βρογχίτιδες –βρογχιολίτιδες. Εκεί αρχίζουν οι αντιβιώσεις, που βάζουν τα παιδιά σε ένα φαύλο κύκλο με υποτροπές και συνεχή προβλήματα.

Μετά από επανειλλημένες αντιβιώσεις και διάφορα χημικά φάρμακα αρκετά από τα παιδιά θα καταλήξουν στο άσθμα, ιδίως αν έχουν και την ανάλογη κληρονομική επιβάρυνση. Και τότε είναι που έρχονται τα παιδάκια στο ιατρείο με την τραγική εικόνα του παιδιού που κουβαλά μαζί του μια σακούλα με φάρμακα-spays κλπ.

Αυτή η πορεία που περιγράψαμε πιο πάνω μπορεί επίσης να ξεκινήσει μετά από καταπίεση δερματικών προβλημάτων, κάτι που είναι πολύ σημαντικό και πρέπει ιδιαίτερα να προσεχθεί από τους γονείς. Σε ένα παιδάκι που εμφανίζει ένα έκζεμα ή μια φαγούρα ή γενικά μια δερματίτιδα θα πρέπει να δούμε τη διαταραχή αυτή σαν μια προσπάθεια του οργανισμού να εκτονώσει προς τα έξω κάποια εσωτερική δυσαρμονία. Αν αυτή η προσπάθεια του οργανισμού καταπιεστεί με αλοιφές κορτιζονούχες και εξαφανιστεί και δεν επανέλθει τότε μιλούμε για «καταπίεση» της ασθένειας και θα πρέπει να περιμένουμε ότι η διαταραχή θα προχωρήσει βαθύτερα και θα αρχίσουν τα κρυολογήματα, οι βρογχίτιδες κλπ.

Η ομοιοπαθητική ιατρική μπορεί να θεραπεύσει και τις δερματικές εκδηλώσεις των παιδιών αλλά και τα κρυολογήματα, τις αμυγδαλίτιδες, τις ωτίτιδες. τις ιγμορίτιδες, τις βρογχίτιδες, αλλά και το άσθμα. Για κάθε κλινική εικόνα που παρουσιάζεται υπάρχουν τα κατάλληλα ομοιοπαθητικά φάρμακα που θα φέρουν τον οργανισμό πίσω στην ίαση.

Σκεφτείτε ένα βρέφος μερικών μηνών που με τα πρώτα κρυολογήματα το φορτώνουμε με χημικά φάρμακα και αρχίζει να γίνεται ιδιότροπο, να χαλά η σωματική και ψυχοδιανοητική του ισορροπία. Τα παιδιά με τις αντιδράσεις τους μάς υποδεικνύουν την ανάγκη για ασφαλέστερα φάρμακα για τους νέους οργανισμούς στη φάση που αναπτύσσονται και κτίζουν το σώμα τους. Τη λύση στο πρόβλημα της ασφάλειας των φαρμάκων της παιδικής ηλικίας τη δίνει η Ομοιοπαθητική Ιατρική.

Η βασική ίσως διαφορά της Ομοιοπαθητικής από τη Συμβατική Ιατρική αφορά τα φάρμακα που χρησιμοποιεί. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι χημικά φάρμακα. Είναι υπέρ-αραιωμένα διαλύματα φυσικών ουσιών, κυρίως φυτών αλλά και αλάτων, ορυκτών και μετάλλων. Οι ουσίες αυτές γίνονται ομοιοπαθητικά φάρμακα μέσα από συνεχείς αραιώσεις και κρούσεις. Η διαδικασία αυτή, που είναι πολύ απλή, ονομάζεται δυναμοποίηση

.

Η χρήση των φαρμάκων είναι εξατομικευμένη. Αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση π.χ μιας πυώδους αμυγδαλίτιδας ο γιατρός θα πρέπει να επιλέξει το ΕΝΑ φάρμακο που ταιριάζει στο συγκεκριμένο ασθενή και στη συγκεκριμένη συμπτωματολογία που εμφανίζει. Στο repertory Synthesis αναφέρονται 52 ομοιοπαθητικά φάρμακα που θεραπεύουν αμυγδαλίτιδες. Ανάλογα με την εικόνα του κάθε ασθενούς θα επιλεγεί ένα από αυτά τα 52 φάρμακα. Αν το φάρμακο είναι το όμοιο η αμυγδαλίτιδα θα θεραπευτεί σε 24 ώρες.

Τα φάρμακα είναι περίπου 3000. Τα πολύχρηστα είναι γύρω στα 500. Στην Κύπρο τα ομοιοπαθητικά φάρμακα εισάγονται σε μορφή πρώτης ύλης από την Αγγλία κυρίως αλλά και από την Ελλάδα και άλλες χώρες. Οι πρώτες ύλες που εισάγονται περνούν από τον έλεγχο των Φαρμακευτικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Υγείας.

Θα ήθελα να σταθώ λίγο ακόμα στις δυνατότητες της ομοιοπαθητικής ιατρικής στα ψυχικά προβλήματα της παιδικής ηλικίας

Στην ταραγμένη εποχή που ζούμε δεν δίνουμε καθόλου προσοχή και σημασία σαν κράτος, σαν κοινωνία αλλά και σαν γονείς, στην συναισθηματική εκπαίδευση και εξέλιξη των παιδιών μας, ενώ δίνουμε δυσανάλογα μεγάλη σημασία στην νοητική και σωματική εξέλιξη των παιδιών. Για τη σωματική τους εξέλιξη στέλνουμε τα παιδιά σε γυμναστήρια, κολυμβητήρια κλπ αλλά για τη συναισθηματική τους στάση απέναντι στη ζωή δεν κάνουμε τίποτε. Το αποτέλεσμα είναι τα παιδιά να υποφέρουν -πολλές φορές σιωπηλά- για τις αποτυχίες στο σχολείο, για τις απογοητεύσεις στα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα της εφηβείας και σε ακραίες περιπτώσεις να καταλήγουν ακόμα και στην αυτοκτονία γιατί απέτυχαν σε κάποιο μάθημα ή γιατί χάλασε κάποιος δεσμός τους ή γιατί βρήκαν κάποιες δυσκολίες στο στρατό.

Θα πρέπει οι γονείς να δώσουμε περισσότερη σημασία στην ψυχική ισορροπία των παιδιών μας και στη συναισθηματική τους νοημοσύνη και να μην μάς απασχολεί μόνο πόσο καλοί είναι στα μαθήματα. Σημαντικός βοηθός των γονιών σε αυτή την προσπάθεια για ψυχική ισορροπία των παιδιών είναι η ομοιοπαθητική ιατρική. Παιδιά που είναι υπερβολικά κινητικά, παιδιά με υπερβολικούς φόβους και ανασφάλειες, παιδιά ντροπαλά και υπερβολικά συνεσταλμένα, παιδιά που υποφέρουν με ζήλειες και μοχθηρίες, παιδιά που εκδηλώνουν κακίες ή βασανίζουν τα ζώα, έφηβοι με ψυχικές αναστατώσεις, νεαροί ή κυρίως νεαρές με ερωτικές απογοητεύσεις-όλες αυτές οι καταστάσεις μπορούν θαυμάσια να θεραπευτούν με τα κατάλληλα κάθε φορά ομοιοπαθητικά φάρμακα

Συμπερασματικά θα πρέπει να πούμε ότι η Ομοιοπαθητική Ιατρική είναι ένα πολυτιμότατο θεραπευτικό εργαλείο στα χέρια των γιατρών του 21ου αιώνα τόσο για τις θεραπείες των παιδιών όσο και των ενηλίκων. Στα παιδιά στρέφεται ιδιαίτερα η προσοχή μας γιατί τα παιδιά είναι το μέλλον. Εάν τα παιδιά μεγαλώσουν χωρίς να ταλαιπωρηθούν από τα χημικά φάρμακα και παίρνουν ομοιοπαθητική θεραπεία τόσο για τα σωματικά όσο και για τα ψυχοδιανοητικά τους προβλήματα, μπορούμε να ελπίζουμε σε μια καλύτερη κοινωνία στο μέλλον. Θεωρούμε ότι η ιατρική είναι μία και αδιαίρετη και θα έπρεπε να μην υπάρχουν διαχωρισμοί –ομοιοπαθητική, αλλοπαθητική- κλπ. Για το καλό του ασθενούς και ιδιαίτερα για το καλό των παιδιών πρέπει οι παράλληλοι δρόμοι της ομοιοπαθητικής και της συμβατικής ιατρικής να συγκλίνουν σε μια ενοποιημένη ιατρική. Ας ευχηθούμε ότι αυτό θα γίνει σύντομα.

Δρ. Γεώργιος Κατσώνης

Ομοιοπαθητικός γιατρός

Μέλος της Ομοιοπαθητικής

Ιατρικής Εταιρείας Κύπρου.

Τηλ. 22512400 –